نقش تعدیل کنندگی جو یادگیری در تاثیر کیفیت زندگی در مدرسه بر خود-کارآمدی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل‌کنندگی جو یادگیری در تاثیر کیفیت زندگی در مدرسه بر خود کارآمدی دانش-آموزان بود. روش پژوهش برحسب هدف از نوع کاربردی و براساس شیوه اجرا، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل 22025 دانش‌آموز دوره ابتدایی دوم نواحی یک و دو آموزش و پرورش همدان در سالتحصیلی96-95 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی، نمونه‌ای به حجم 384 نفر(188 دختر و 196 پسر) با استفاده از جدول کرجسی و مورگان انتخاب شد. ابزار های گردآوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه‌ی کیفیت زندگی در مدرسه، جو یادگیری و خودکارآمدی تحصیلی بود. داده‌های جمع‌آوری شده بر اساس شاخص‌های آمار توصیفی وآزمون‌های استنباطی کولموگروف_ اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش نشان داد بین متغیرهای کیفیت زندگی در مدرسه با خودکارآمدی، کیفیت زندگی در مدرسه با جویادگیری و خودکارآمدی با جو یادگیری همبستگی مثبت و معنادار در سطح (01/0≤ p) وجود دارد. همچنین یافته‌های حاصل از ضرایب تحلیل مسیر حاکی از آن است تاثیرکیفیت زندگی بر خودکارآمدی، جویادگیری بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی برجویادگیری مثبت و مستقیم است. بعلاوه، کیفیت زندگی در مدرسه بر خودکارآمدی تاثیر غیر مستقیم نیزدارد و جو یادگیری در رابطه بین کیفیت زندگی و خودکارآمدی، نقش تعدیل کنندگی دارد. پیشنهاد شد، مدارس از طریق طراحی تجربیات آموزشی لذت بخش، بازخورد مناسب و حمایت‌گرانه، علاوه بر تامین کیفیت زندگی در مدرسه، به تقویت باورهای دانش‌آموزان از توانایی خود و ایجاد جو یادگیری اثربخش به عنوان مهم‌ترین شاخص‌های‌اثربخشی مدارس بپردازند.